ฉันมาถึงวิทยาเขตอันร่มรื่นของโรงเรียนเพื่อฟังเสียงระนาดเอก (ระนาดคลาสสิกของเขมร) ที่ล่องลอยอยู่ในอากาศ และเข้าไปในห้องโถงกลางอันกว้างใหญ่ซึ่งครูชาญภาคย์ <span style="color: #ff0000;"><strong><a style="color: #ff0000;" href="https://bantapchark.ac.th/%e0%b8%81%e0%b8%b2%e0%b8%a3%e0%b9%80%e0%b8%ab%e0%b8%a2%e0%b8%b5%e0%b8%a2%e0%b8%94/">การเหยียด</a></strong></span> ดีไซ กำลังเริ่มชั้นเรียนละครสัตว์สำหรับกลุ่มเด็กอายุ 13 ปี “ละครสัตว์ของกัมพูชามีเอกลักษณ์เฉพาะตัว มีอายุมากกว่า 1,000 ปี” เธอบอกฉัน "มีภาพสลักย้อนหลังไปถึงศตวรรษที่ 12 บนปราสาทบายนที่นครวัดซึ่งแสดงกายกรรม ไต่เชือก และหมุนวงล้อ เป็นสิทธิพิเศษที่ได้สอนมรดกอันเก่าแก่และสำคัญเช่นนี้ ชาวเขมรแห่งนครวัดเป็นศิลปินดั้งเดิม ของกัมพูชา”